Desagree

Το παρακάτω τρίπτυχο αποτελεί μια σειρά φωτογραφιών που αφορά την ανάδειξη του σημείου της χαρακτικής πράξης και οι οποίες ενσαρκώνονται μέσω μεθόδων φωτοχάραξης σε τυπώματα σε χαρτί Fabriano Rosaspina 285gsm. Η ιστορικός τέχνης Όλγα Καραμητοπούλου γράφει:

Ο Γιάννης Μπελημπασάκης δεν μιμείται ούτε επινοεί νέες ανατομίες, αλλά χρησιμοποιεί ένα τμήμα της δικής του ανατομίας -τον αντίχειρά του- ως υλικό και επιφάνεια εργασίας. Σαν ταινία μικρού μήκους αφηγείται μια ιστορία αγάπης σε τρεις πράξεις. Σκηνή 1η: μια καρδιά # Σκηνή 2η: εκδήλωση διαφωνίας # Σκηνή 3η: μια καρφίτσα διασχίζει διαγωνίως την καρδιά. Το τέλος μένει ανοιχτό, καθώς η τελική σκηνή είναι διφορούμενη: η καρφίτσα συμβολίζει είτε τη διαγώνια γραμμή της διαγραφής είτε το βέλος που διατρυπά τις χαραγμένες καρδιές των ερωτευμένων σε θρανία, παγκάκια, δέντρα και τατουάζ.

Με την ακρίβεια ενός χειρουργού ο Μπελημπασάκης ανατέμνει το φαινόμενο του έρωτα και το αναλύει στην τυπική του συμπτωματολογία: αγνός έρωτας - διαφωνία/σύγκρουση - ο έρωτας πεθαίνει ή βαθαίνει (η τελική διάγνωση εξαρτάται από τα σχετικά βιώματα και τη διάθεση του θεατή). Τα έργα του -τόσο με το θέμα όσο και με την τεχνική τους- αποτελούν μια αλληγορία της έννοιας του τραύματος: ο έρωτας ως τραυματικό αίσθημα και ο χαράκτης που τραυματίζει το νύχι του, όπως τραυματίζει τη μήτρα χαράσσοντάς την.

Ο Μπελημπασάκης αποδίδει τιμή στα χέρια του δημιουργού. Από απλά εργαλεία τα ανάγει σε κύριο εικονογραφικό μοτίβο, εκφραστικό μέσο κι ένα είδος ζωντανής μήτρας. Ο αντίχειρας του καλλιτέχνη ανασύρεται από τα παρασκήνια της χειρωνακτικής διαδικασίας στο πρώτο πλάνο: περήφανος και καλοφωτισμένος ποζάρει σαν πολύτιμο εύρημα σε προθήκη μουσείου, με φανερά πάντως τα εύσημα της δουλειάς και της δημιουργικής περιπέτειας –τα φαγωμένα νύχια, τις κηλίδες από μελάνι και μερικές μικρές χαραγματιές.