Εύθραυστον
Το sanatorio project αποτελεί ένα καλλιτεχνικό σχεδίασμα με αντικείμενο τη φθορά που έλαβε χώρα σε ένα παλιό, ερειπωμένο σανατόριο ύψους, το οποίο ίδρυσε ο γιατρός Γεώργιος Καραμάνης στα Χάνια του Πηλίου στις αρχές του περασμένου αιώνα. Εκεί, όπου ασθενείς από τον «βάκιλο του Koch» αναζήτησαν την επιβράδυνση των συμπτωμάτων μιας χρόνιας λοιμώδους νόσου, της φυματίωσης, ή αλλιώς της «φθίσης» όπως ονομάστηκε, λόγω της αργής και σταθερής καταστροφής που επιφέρει στον οργανισμό.
Επιμέλεια Ν. Ποδιά και Μ. Χατζηνικολάου
http://sanatorioproject.blogspot.com
Ζωγραφική σε χρώμα
Βάζω καρφιά στον τοίχο και χρησιμοποιώ κόκκινη κλωστή για να οριοθετήσω τη ζωγραφική επιφάνεια και τους οριζόντιους άξονες. Ύστερα, με ένα λεπτό μαλακό πινέλο και κόκκινο ακριλικό χρώμα, σχηματίζω την λέξη ΕΥΘΡΑΥΣΤΟΝ, η οποία επαναλαμβάνεται μέσω αυθαίρετων αναγραμματισμών μέχρι να καταλήξει στην λέξη ΕΥΘΑΡΣΩΣ.
Λίγη πίεση στο πινέλο και οι φλούδες της αρχικής γαλάζιας λαδομπογιάς αποκολλώνται και πέφτουν, επισημαίνοντας την εκθετική φθορά της ύλης. Το σχέδιο των γραμμάτων ακολουθεί μια νοητή κάθετη προβολή. Οι λεξεις δεν παίρνουν μορφή με την μέθοδο στένσιλ-σπρέι αλλά ζωγραφίζονται επιμελώς γύρω, πίσω και από το πλάι της παχιάς λαδομπογιάς.
Πρόκειται για μια αναστηλωτική πράξη που έχει στόχο να επικαλύψει ψευδαισθητικά την φθορά και να επαναφέρει στα μάτια του επισκέπτη την επιπεδότητα του τοίχου. Η πράξη αυτή δεν ανήκει στο παρόν αλλά σε έναν εννοιολογικό χρόνο μεταξύ του παρελθόντος και της φθοράς που τώρα συνεχίζει το έργο της, μιας και η καινούργια μπογιά ξεκινάει να φθείρεται από εκεί που συνεχίζει η παλιά.
Το εγχείρημα έχει αφορμή ένα in-situ γκράφιτι το οποίο πραγματοποίησα στο Σανατόριο του ιατρού Καραμάνη στα Χάνια Πηλίου το 2011 στα πλαίσια του Σανατόριο Πρότζεκτ και χαρακτηρίζεται από την αναγραμματική επανάληψη ή και αντήχηση του όρου ΕΥΘΡΑΣΤΟΝ. Με αφορμή τον εορτασμό των 200 χρόνων από την επανάσταση, η προβληματική του γκράφιτι μεταφέρεται πλέον στο καμβά, αυτόνομα, σε μια εντελώς διαφορετική συνθήκη και πράξη, σε ένα παιχνίδι λόγου-εικόνας, σε ένα χειροποίητο εγκώμιο της ελληνικής γλώσσας της οποίας η πλαστικότητα δύναται στα πλαίσια ενός κράτους δικαίου που διατηρεί την άδουλη συνύπαρξη των νοημάτων.